Αγγελική Γερογιάννη,Ψυχολόγος-Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι τόσο προσωπική, όσο η προσωπικότητα, οι ανάγκες, το κίνητρο και οι επιθυμίες του εκάστοτε ατόμου.  Αν όμως νιώθετε ή αντιλαμβάνεστε ότι:

• ο τρόπος που αντιμετωπίζατε στο παρελθόν τις δυσκολίες δεν είναι πλέον ικανοποιητικός ή επαρκής,
• εγκλωβίζεστε σε επαναλαμβανόμενα και δυσλειτουργικά μοτίβα σχέσεων ή επικοινωνίας, 
• έχετε αποσυνδεθεί απ' τις επιθυμίες και τις ανάγκες σας,
• καταλαμβάνεστε συχνά από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα,
• δυσκολεύεστε να είστε παρόντες και να απολαμβάνετε τη ζωή και τις σχέσεις σας, όπως θα επιθυμούσατε,

τότε η θεραπεία θα μπορούσε να βοηθήσει. 

Συνήθως, η βοήθεια που έχουμε συνηθίσει να λαμβάνουμε προέρχεται απ' τους οικείους μας ανθρώπους που μας αντιλαμβάνονται στο πλαίσιο των σχέσεων, των ρόλων, των προσδοκιών και των αντιλήψεων που μας συνδέουν. Πολλές φορές όμως, η δυσκολία που αντιμετωπίζουμε συνδέεται με τον τρόπο που έχουμε μάθει να σχετιζόμαστε και να αλληλεπιδρούμε, τους ρόλους που έχουμε μάθει να αναλαμβάνουμε και τις αντιλήψεις που μας ορίζουν.

Στόχος λοιπόν της ψυχοθεραπευτικής διεργασίας δεν είναι η παροχή συγκεκριμένων λύσεων, αλλά η δημιουργία ενός ασφαλούς και προστατευτικού πλαισίου που θα αποδέχεται και θα τιμά τον θεραπευόμενο, όπως αυτός επιλέγει να φέρει τον εαυτό του στη θεραπεία. Ενός πλαισίου που θα του παρέχει την υποστήριξη που χρειάζεται ώστε να συνδεθεί ουσιαστικότερα με τις επιθυμίες και τις ανάγκες του, να αναστοχαστεί και να διευρύνει το πρίσμα μέσα από το οποίο αξιολογούσε και ερμήνευε τα βιώματά του, και να απολαύσει μια ζωή πληρέστερη προσωπικού νοήματος, με μεγαλύτερη αυτογνωσία, λειτουγικότητα και ικανοποίηση από τις επιλογές και τις σχέσεις του. 

Η θεραπευτική σχέση, η σχέση δηλαδή που δημιουργείται ανάμεσα στον θεραπευτή και τον θεραπευόμενο, αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο θεραπευτικό παράγοντα. Όσο όμως είναι ευθύνη του θεραπευτή να την διαφυλάσσει και να την οριοθετεί, άλλο τόσο είναι ευθύνη του θεραπευόμενου να επιλέξει προσεκτικά τον θεραπευτή του, πριν δεσμευθεί σε μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Όπως σε κάθε ανθρώπινη σχέση, κάποια κριτήρια επιλογής είναι απολύτως υποκειμενικά κι ενδέχεται να αφορούν στο φύλο, την ηλικία ή την προσωπικότητα του θεραπευτή. Υπάρχουν όμως και αντικειμενικές προϋποθέσεις, όπως η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, η επαρκής εκπαίδευση, και το σαφές θεραπευτικό πλαίσιο, ιδίως σε ό,τι αφορά στον τόπο, τη συχνότητα και το κόστος των θεραπειών, τα όρια στη σχέση θεραπευτή – θεραπευόμενου και την τήρηση του απορρήτου των συνεδριών. 

Η διάρκεια της ψυχοθεραπείας εξαρτάται από τους θεραπευτικούς στόχους, την προσωπικότητα, το κίνητρο και τη δέσμευση του κάθε ατόμου. Είθισται όμως να έχει αρχή, μέση και τέλος, αποτελώντας εφαλτήριο προσωπικής ανάπτυξης  και όχι σχέση εξάρτησης ή δεκανίκι.

Η πρώτη συνεδρία αποτελεί συνάντηση γνωριμίας και δεν είναι δεσμευτική. Στόχος της είναι να γνωριστεί ο θεραπευτής με τον θεραπευόμενο, να διευκρινιστεί το θεραπευτικό ζητούμενο, να αποσαφηνιστεί το θεραπευτικό πλαίσιο και να δοθεί ο χρόνος στον θεραπευόμενο να αποφασίσει ελεύθερα εάν επιθυμεί να ξεκινήσει θεραπεία.